header-photo

Ada dan tiada...

Yang ada pasti tiada...

Saya tidak boleh gambarkan atau rasa bagaimana perasaan mereka yang kehilangan orang yang disayangi - walaupun saya pernah kehilangan datuk-datuk, nenek, saudara dan sahabat baik.

Saya rasa bila kehilangan, kita membiasakan diri untuk hidup tanpa mereka. Kenangan-kenangan pasti terulang bila tiba masa-masa tertentu. Saya tidak tahu tentang yang lain, tetapi saya rasa kenangan-kenangan (termasuk dimarahi dan dirotan datuk) itu indah - saya sering tersenyum dalam linangan airmata.

Hidup mesti diteruskan...

Suatu hari ini pasti tiada...

*Al-Fatihah buat ayah Dila (meninggal semalam), datuk, nenek, makcik, pakcik, saudara, sahabat dan semua. Semoga mereka berada dikalangan mereka yang beruntung.

5 reaksi:

emilayusof said...

Dila mana, Helmy? Dila cikgu ke?

Unknown said...

Ya Amy...

S.K said...

Inna Lillahi Wa inna ilaihi raajiuun...

blackpurple @ jowopinter said...

Takziah buat Dila sekeluarga. Al-Fatehah...

Puan Ainon Mohd. said...

Kita menyusul....